وقتی بچه‌های مسجد محرومیت را پر پرواز می‌کنند
به گزارش خبرنگار گروه مسجد و کانون های مساجد خبرگزاری شبستان، بچه های مسجد بارها ثابت کرده اند محرومیت و محدودیت برای آنها مانع رشد و پیشرفت نیست و حتی در دورترین نقاط کشور و با کمترین امکانات می توانند در میادین علمی، هنری، ورزشی و ... خوش بدرخشند.
«علیرضا چنانی گوهر» از بچه های مسجد حضرت قاسم‌بن الحسن(ع) واقع در روستای بهادل از توابع شهرستان شوش با 17 سال سن از آن بچه مسجدی هایی است که نه تنها به محرومیت مجال عرضه‌اندام نداده بلکه به قول معروف پشت آن را هم به خاک مالیده و توانسته با کمترین امکانات و در روستایی مرزی و به پشتوانه لطف و مهر خدا، استعداد و پشتکار فردی و معنویت ناشی از انس با مسجد، موفق به کسب رتبه اول استانی در مسابقات دانش آموزی هوافضا بخش ماکت‌سازی شود و به مرحله کشوری راه بیابد.
وی درباره نحوه آموزش ساخت ماکت در موضوع هوافضا، بیان کرد: از کودکی به پرواز علاقه داشتم و کاردستی های مرتبط با پرواز را طراحی می کردم و می ساختم؛ در 14 سالگی نخستین ماکت مرتبط را ساختم، چتر پرواز را نیز طراحی کردم و ساختم و به مرور زمان متمرکزتر و عمقی‌تر در این باره فعالیت می کنم.
چنانی‌گوهر درباره نحوه یادگیری ساخت ماکت هوافضا، تصریح کرد: به دلیل سکونت در روستایی مرزی و کمبود امکانات، شرایط حضور در دوره های تخصصی آموزش را نداشتم لذا از طریق کتاب و فیلم اقدام به یادگیری در این باره کردم و خوشبختانه با آزمون و خطاها و تجربیات شخصی موفق به ساخت ماکت شدم. در مسابقات دانش آموزی هوافضا شرکت کردم و با کسب رتبه اول استان، به مرحله کشوری راه یافتم.
علیرضا چنانی‌گوهر از بچه های فعال کانون فرهنگی هنری حضرت قاسم‌بن الحسن(ع) نیز است و با این کانون و بسیج مسجد همکاری گسترده دارد؛ حضور مستمر در مسجد و مشارکت در فعالیت های مختلف کانون از دیگر زمینه های علاقمندی این بچه مسجدی فعال است. وی در مناسبت های مذهبی و برنامه هایی مثل یادواره شهدا و برنامه ها و فعالیت های ورزشی، همراه و پای‌کار است.
وی درباره برنامه ای که برای آینده دارد، گفت: اکنون دانش آموز سال سوم مقطع متوسطه در رشته ریاضی هستم و می خواهم پس از فراغت از تحصیل در این مقطع، در دانشگاه خلبانی با تخصص پرواز جنگده را انتخاب و در آن تحصیل کنم.
همانطور که بیان شد، علیرضا چنانی‌گوهر از آن بچه مسجدی‌هایی است که زندگی در روستا و محرومیت های تحصیل در منطقه ای مرزی، نتواسته اصطلاحاً پر پرواز او را بچیند بلکه محرومیت و محدودیت را تبدیل به پله ترقی کرده و روی این پله ها به تماشای افق روشن آینده ایستاده است.
پایان پیام/ 9