هر فعالیتی از جمله فعالیت در شبکه‌های اجتماعی به هر شکلی به معنای یک فعل از افعال مکلفین شامل قوانین اخلاقی و شرعی است که می‌بایست شناخت و بر اساس آن عمل کرد؛ زیرا انسان، مسئول کار‌های خود است و آثار آن در دنیا و آخرت به شکل عزت و ذلت و عذاب و مانند آن‌ها خودنمایی می‌کند و کسی نمی‌تواند از آثار و تبعات مثبت و منفی افعال و فعالیت‌های خود حتی درفضای مجازی و شبکه‌های مجازی در امنیت باشد. آنچه درپی می‌آید نگاهی گذرا به الزامات و باید‌ها و نباید‌های فعالیت در فضای مجازی با نظریه آیات قرآن است. شبکه‌های اجتماعی به عنوان فضای فعالیت‌های انسانی در جهان معاصر مطرح است. این شبکه‌ها فضایی برای فعالیت‌های اقتصادی و کسب کار، خبری، آموزشی، ارتباط عاطفی و مانند آن شده است، به طوری که برخی از مردم گویی نمی‌توانند بدون این شبکه‌ها زندگی کنند؛ زیرا عصر فن‌آوری با همه امکاناتی که در شتاب امور ایجاد کرده است، نوعی اجتماع‌گریزی و جمعی‌گریزی را در برخی از افراد تشدید کرده به گونه‌ای که جز از طریق فضای مجازی نمی‌توانند هویت و حقیقت وجودی خویش را اثبات کنند؛ به عبارتی این افراد در واقعیت اجتماعی نمی‌توانند خود را نشان دهند؛ بنابراین، وجود آنان تنها در فضای مجازی معنا می‌یابد و بدون حضور در فضای مجازی احساس عدم وجود می‌کنند. از نظر آموزه‌های قرآن، هرگونه فعالیتی از فعالیت‌های انسانی تحت یکی از عناوین احکام پنج‌گانه واجب، حرام، مستحب، مکروه و مباح قرار می‌گیرد. از آنجا که حضور در شبکه‌های اجتماعی، فعلی از افعال مکلفین است، تابع یکی از احکام آن خواهد بود. حضور در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی می‌تواند به اشکال گوناگونی، چون مدیریت، ترویج و مصرف محتوا انجام شود. البته مدیریت محتوا به دو شکل کلی و جزیی است که در شبکه‌های اجتماعی جهانی این مدیریت در اختیار گروهی خاص است، اما در شبکه‌های دیگر می‌تواند به شکل جزیی در اختیار همگان باشد. پس حضور در هر شکلی از اشکال مدیریتی، ترویجی و مصرفی باید مبتنی بر احکام و اصول اخلاقی و باید‌ها و نباید‌های شرعی باشد. با توجه به تهدید‌ها و ظرفیت‌هایی که فضای مجازی بویژه شبکه‌های اجتماعی برای امت فراهم آورده است می‌توان گفت که همان اندازه که شبکه‌های اجتماعی می‌تواند موجب گسترش اباحی‌گری، بی‌بندو‌باری، فساد جنسی و اخلاقی، ناامنی روانی، هنجارشکنی، قانون‌گریزی و قانون‌شکنی و مانند آن‌ها باشد، می‌تواند ابزاری مناسبی برای گسترش علم و اخلاق و دین و نیکی و نیکوکاری باشد. این امر بستگی به کاربر و فعالیت‌های او دارد که چگونه از این فضای مجازی برای گسترش فرهنگ حقیقی و اخلاق و قانون و علم بهره می‌گیرد و در خدمت رشد و کمال بشر قرار می‌دهد. شناخت این باید‌ها و نباید‌ها و مانند آن‌ها کمک می‌کند تا کاربران شبکه‌های اجتماعی با شناخت و آشنایی با فضای فرصت یا تهدید، عمل و فعل مناسب معقول و مقبولی داشته باشند و از خطر آسیب‌های آن در امان بمانند.