به نام خداوند بخشنده مهربان باباطاهر یا باباطاهر عریان همدانی،شاعر ایرانی و دوبیتی سرای اواخرسده چهارم و اواسط سده پنجم هجری(سده11م)ایران،در دوران طغرل بیک سلجوقی می زیسته است.بابا لقبی بوده که به پیروان وارسته می داده اند و عریان به دلیل بیان کردن مسائل به صورت بی پرده و عریان بوده است.برخی منابع باباطاهر عریان را اهل همدان معرفی کرده اند اما دانشنامه ایرانیکا باباطاهر را از مردم لر معرفی می کند در حالی که باباطاهر در یک دو بیتی خود را از مردم لک معرفی می کند. مسلک درویشی و فروتنی او که شیوه عارفان است سبب شد تا وی گوشه گیر گشته و گمنام زیسته و تفصیلی از زندگانی وی باقی نگذارد. آرامگاه:آرامگاه باباطاهر در شمال شهر همدان و در میدانی به نام وی قرار دارد. حمدالله مستوفی به سال ۷۴۰ ه‍.ق در نام بردن از همدان این شهر را به نام همدان باباطاهر اسم می‌برد که نشان از مشهور بودن همدان به نام باباطاهر است.. این آرامگاه در سال ۱۳۴۴ ساخته شده و در سال ۱۳۸۳ بازسازی شده‌است.بنای مقبره باباطاهر در گذشته چندین بار بازسازی شده‌است. در قرن ششم هجری ، برجی آجری و هشت ضلعی بوده‌است. در دوران حکومت رضاشاه پهلوی نیز بنای آجری دیگری به جای آن ساخته شده بود. درجریان این بازسازی لوح کاشی فیروزه‌ای رنگی مربوط به سده هفتم هجری به دست آمد که دارای کتیبه‌ای به خط کوفی برجسته و آیاتی از قرآن است و هم‌اکنون در موزه ایران باستان نگهداری می‌شود. احداث بنای جدید در سال ۱۳۴۴ خورشیدی به همت انجمن آثار ملی و شهرداری وقت همدان و توسط مهندس محسن فروغی انجام شده‌است. این بنای تاریخی طی شماره ۱۷۸۰ در تاریخ ۲۱ فروردین ۱۳۷۶ به ثبت آثار تاریخی و ملی ایران رسیده‌است. در اطراف بنای جدید فضای سبز وسیعی احداث شده‌است. نمونه ای از اشعار باباطاهر: ****** یکی درد و یکی درمان پسندد یکی وصل و یکی هجران پسندد من از درمان و درد و وصل و هجران پسندم آنچه را جانان پسندد ****** سر راهت نشینم تا بیایی در شادی بروی ما گشایی شود روزی بروز مو نشینی که تا وینی چه سخت بی‌وفایی منابع:https://fa.wikipedia.org/wiki