مراحل تولید صدا : ۱. ;ونگ (veng) : پیش درآمد زمزمه را گویند. صدای تولید شده از تارهای صوتی تا هنگامی که دهان بسته است تمایل به حفره های بینی دترد و درآنجا متمرکز می شود(صوت تولید شده از راه بینی خارج شده و شنیده می شود) و الزاما کلامی نیز بدنبال ندارد. ۲. ;قنه (ghonne) : ونگ با دهان باز را گویند، در این مرحله ، ونگ با کلام همراه است و سخن و گفتار در بسیاری از موارد مفهوم نیست. موارد استفاده (در بین افرادی که تعلیمات صحیح آواز را نیاموخته اند و بصورت علاقه و تمایل شخصی و تقلید از دیگران به آواز می پردازند ، دیده می شود . خوانندگان مسلط و ماهر از اینگونه تغنّی بسیار کم استفاده می کنند. ۳. ;زمزمه : ;آهسته چیزی را خواندن _ در این مرحله ، دهان باز شده و لبها بصورت نیمه محسوس حرکاتی را به خود اختصاص می دهند و این حرکات به منظور ادای کلام و گفتار می باشد ; ;( کلامی نه چندان معلوم و قابل شنیدن برای شنونده ). ۴. ;ترنّم : فرکانس صدا از مرحله زمزمه فراتر رفته ، لبها برای ادای کامل لحن ، حرکات صحیح نموده و کلام بطور واضح شنیده می شود و کاملا مفهوم است.در واقع آواز وارد مرحله اصلی خود می شود (شـــــــــروع آواز) ; ۵. ;بانگ : ; فریاد و خروش از سر شادی یا غم را گویند . در این مرحله خوانندگان تمایل بیشتری به اجرای مانورهای تکنیکی و تحریری از خود نشان دهند _ اجرای این مرحله ، مستلزم داشتن صدایی توانا و دارای گستره غنی می باشد. در این قسمت ، بهتر است آواز خوان حجم صدا را کم کند و این کار با کم کردن فشاری که هوای داخل ریه ها را بیرون می دهد امکانپذیر است ، در غیر این صورت صدایی گوشخراش حاصل شده ( بخصوص در محیط بسته ) و برای شنونده مطبوع نخواهد بود . ۶. ;عربده ( نعـــــــره ) بانگ و فریاد خیلی قوی را گویند چنانچه بیشتر از آن فرکانس برای حنجره ی آواز خوان امکان نداشته باشد ، در این مرحله به علّت وارد شدن فشار زیاد به حنجره و ماکزیمم فرکانس تولیدی از حنجره ، صدا بطور نسبی لطافت خود را از دست می دهد و برای آسیب نرسیدن به تارهای صوتی ، بهتر است اشاره ای به این قسمت شده و سپس فرود انجام پذیرد .